Z wielkim żalem zawiadamiamy, że 31 marca br. zmarł Profesor Jan Berner, jeden z Twórców chirurgii onkologicznej w Polsce.
Urodził się 2 marca 1932 r. w Pabianicach. Okres jego nauki szkolnej przypadł na lata drugiej wojny światowej. Kształcił się w ramach tajnego nauczania. Od 1944 był łącznikiem Armii Krajowej oraz organizacji Wolność i Niezawisłość. Po wojnie uczęszczał do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Pabianicach, gdzie w 1950 zdał egzamin maturalny.
W latach 1950–1955 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi i uzyskał dyplom lekarza. Specjalizację I stopnia w dziedzinie chirurgii uzyskał w roku 1960. W 1965 roku, pracując w III Klinice Chirurgicznej AM w Łodzi, obronił pracę doktorską, a w 1966 uzyskał II stopień specjalizacji z chirurgii ogólnej. Stopień doktora habilitowanego nauk medycznych uzyskał w 1973 r. W 1978 został mianowany kierownikiem Kliniki Chirurgii Onkologicznej AM w Łodzi. Nominację na profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1984 r.
W latach 1981–1987 był dwukrotnie wybierany na stanowisko dziekana Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi. W 1985 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 1990–1996 również przez dwie kadencje pełnił funkcję rektora tej uczelni. Od 1996 kierował Katedrą Onkologii AM w Łodzi.
Na emeryturę przeszedł w 2002, ale pozostał czynny zawodowo i aktywnie uczestniczył w życiu macierzystej uczelni oraz Pabianic, swojego rodzinnego miasta, którego w 2002 roku został prezydentem.
W Polsce, był pionierem operacji oszczędzającej w leczeniu chorych na raka piersi – technikę tę zainicjował w 1981 roku. Zajmował się także technikami operacyjnymi w raku jelita grubego oraz tętnic obwodowych, z wykorzystaniem polskich biomateriałów. Opublikował ponad 200 prac naukowych w kilku językach. Był promotorem czternastu doktoratów i recenzentem licznych rozpraw doktorskich i habilitacyjnych.
Prof. Berner uprawiał wyczynowo sport motorowy, jako członek Polskiego Związku Motorowego, PTC Pabianice i MRKS Włókniarz. Kilkakrotnie zdobył mistrzostwo okręgu łódzkiego. Brał też udział w rajdach międzynarodowych, zdobywając łącznie około 50 medali. Był również członkiem Aeroklubu Łódzkiego (od 1953), gdzie ukończył kurs szybowcowy I i II stopnia.
Odznaczony był m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem Pro Ecclesia et Pontifice. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu im. Claude’a Bernarda w Lyonie , a także tytuł honorowego obywatela Pabianic. Był wielokrotnie wyróżniany przez środowiska kombatanckie, Polski Czerwony Krzyż i Polski Związek Motorowy.
Był członkiem Honorowym Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej.
Na ręce Rodziny i Przyjaciół naszego kolegi Profesora przesyłamy wyrazy współczucia.
Zarząd Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej
